No ano 2009, Silvia García iniciou na Biblioteca do CGAC o proxecto Os silencios que comeu Alicia. Unha década despois retoma algúns dos elementos deste proxecto e redimensiónaos cunha serie de poemas onde a súa voz se funde coa memoria allea para constuír un libro arredor da concciencia do corpo, das sensacións, dos procesos de maduración e, mesmo, dos recordos que aparecen cando asistimos como nais ao crecemento dunha nena.
Silvia Garcia comenzou a coleccionar fotografías anónimas adquiridas en mercadillos e a través de internet. Sobre esa base, intentou buscar un fio que lle permitise albiscar a pose e a maneira na que as mulleres e as nenas aparecen nas fotografías: como miraban a cámara e como traslucían se estaban cómodas ou non. Aí comenzou a súa curiosodade polo silencio, polo que cada nena cala, a súa incomodidade pero tamén o seu acomodo a unha realidade que lle ven dada.
Idioma: Gallego
Silvia Garcia comenzou a coleccionar fotografías anónimas adquiridas en mercadillos e a través de internet. Sobre esa base, intentou buscar un fio que lle permitise albiscar a pose e a maneira na que as mulleres e as nenas aparecen nas fotografías: como miraban a cámara e como traslucían se estaban cómodas ou non. Aí comenzou a súa curiosodade polo silencio, polo que cada nena cala, a súa incomodidade pero tamén o seu acomodo a unha realidade que lle ven dada.
____
Editorial: Chan da PolvoraIdioma: Gallego
