Tres ministros galegos na crise dá Restauración.
A portar luz sobre as biografías de tres ministros pontevedreses na Restauración e o seu papel no desenvolvemento de Galicia a través dunha "caracterización histórico-sociolóxica". Rafael Vallejo Pousada, profesor de Historia e Institucións Económicas da Universidade de Vigo, é un dos coautores desta obra sobre Cobián, González Besada e Bugallal, xunto a Juan Prol Ruiz e Juan Pan-Montojo, ambos os docentes da Autónoma de Madrid. Un libro anterior sobre os ministros de Facenda no primeiro terzo do século XX animoulles a profundar nestes personaxes.
- Os tres formaron parte en 1903 do chamado "goberno dos galegos"...
- Galicia foi nesa época unha canteira de políticos a igual que Andalucía, curiosamente as zonas máis atrasadas de España. Os membros das clases altas buscaban o ascenso pola vía política e moitos eran pontevedreses.
Augusto González Besada
Foi un dos políticos galegos que participaron de forma activa e destacada na política española da Restauración, sempre nas filas do Partido Conservador. Avogado de profesión, pertenceu a unha familia de clase media acomodada integrante da elite política provincial de Pontevedra, que compartimentó a súa vida entre Tuy e a capital da provincia. Augusto realizou os seus estudos de bacharelato en Pontevedra e finalizounos en 1880 coa “nota suprema”. A continuación, cursou a carreira de Dereito na Universidade de Santiago, que acabou en 1885 con sobresaliente en todas as materias e premio nos dous grupos de Dereito romano e na Disciplina eclesiástica. O seu pai, Basilio González Besada (1820-1877), fora tamén avogado. O seu irmán Moisés, nacido en 1867, exerceu a avogacía en Pontevedra; xurista afamado, ocupou a Secretaría da Deputación desde 1895 ata a súa morte prematura aos trinta e oito anos de idade. [...]
Eduardo Cobián y Roffignac
Naceu no seo dunha familia de clase media; o seu pai, Eduardo, era médico, e a súa nai, Soledad, de ascendencia francesa, estaba emparentada, segundo F. Fernández de Béthencourt, cos condes de Roffignac. Estudou o bacharelato no Instituto de Pontevedra e no colexio dos Pais Escolapios de Celanova. Iniciou os estudos de Dereito na Universidade de Santiago en 1872 e terminounos en Madrid en 1878. O exame de licenciatura realizouno en 1879 cun traballo sobre Testamentificación pasiva. casou en 1878 con Luisa Benita Fernández de Córdoba e Romero. Estableceuse como avogado en Xetafe, en 1880, e en 1883 abriu un despacho en Madrid, onde exerceu a profesión, con notable éxito, durante o resto da súa vida. Encargouse, entre outros, de diversos asuntos relacionados coa Casa Real. [...]
Gabino Bugallal Araújo
Procedía dunha rica familia de terratenientes con influencia política nas provincias de Pontevedra e Ourense. O seu pai, José Ramón Bugallal, notario e alcalde de Puenteareas, foi, nos comezos da Restauración, un dos organizadores do Partido Conservador na provincia de Ourense, da que foi varias veces gobernador civil. Gabino Bugallal estudou Dereito nas Universidades de Santiago de Compostela e Salamanca, licenciouse pola primeira en 1880. Deu o salto á política en Madrid baixo a protección do seu primo Saturnino Álvarez Bugallal, dirixente conservador moi próximo a Cánovas del Castillo, ministro, decano do Colexio de Avogados de Madrid e xefe do clan familiar.
Tan pronto como cumpriu a idade regulamentaria, Gabino foi elixido deputado, representando ao distrito “familiar” de Puenteareas no Congreso entre 1886 e 1890, como membro activo da oposición conservadora. Ao longo da súa vida saíu elixido en dezasete eleccións xerais, sempre para o Congreso dos Deputados, aínda que por diferentes distritos: 1886 (Puenteareas), 1891 (Ribadavia, Ourense), 1893 (Puenteareas), 1896 (Ourense), 1898 (Bande, Ourense), 1899 (Ginzo de Limia, Ourense), 1901 (Puenteareas), 1903 (Ourense), 1905 (Bande), 1907 (Bande), 1910 (Puente Caldelas, Pontevedra), 1914 (Villena, Alacante), 1916, 1918, 1919, 1920 e 1923 por Bande. Toda a súa carreira política desenvolveuse nas filas do Partido Conservador, sen apartarse en ningún momento das ideas políticas de Cánovas e da Monarquía restaurada, cuxa idoneidade defendeu ata o final na época de crise do réxime que lle tocou vivir. [...]
____
Editorial: Deputación de Pontevedra
Idioma:Galego