Nas xoias da Castafiore (1963), os principais protagonistas da serie atópanse en Moulinsart para vivir unha verdadeira comedia clásica de portas dentro. Volvendo decididamente as costas á aventura para centrarse na dificultade de comunicación entre as persoas, é un «antirrelato» cheo de equivocaciones e malentendidos a cal máis divertido.
Estamos ante unha historia de portas adentro, un relato inmóbil cuxa mediatización podería ser proporcional ao seu incomunicabilidad. O castelo pode ser visto como un teatro e, na obra que nel se representa, moitos actores atropélanse. Separadamente dos residentes lexítimos, sucédense e interactúan un médico, uns xitanos, unha diva autoinvitada e a súa séquito, un marmolista fantasmal, uns paparazzi, unha banda de música, un equipo de televisión, un axente de seguros rexeitado, dous empregados de mudanzas, dous policías... Un cómic teatral A cuberta do álbum xa é en si mesma unha invitación ao espectáculo que se desenvolverá a continuación. Recomendando silencio, Tintín, en perfecta connivencia co lector-espectador, míralle e invítalle a entrar: Van ver a comedia... ¡Chsss! E agora, ¡que comece a obra! O título orixinal escollido por Hergé para esta historia era ¡Ceos! ¡As miñas xoias!Este título foi rexeitado polo editor Casterman. O exotismo Notoriamente ausente da historia, o exotismo chega con todo a domicilio da man dos xitanos. Trátase ademais do único álbum da serie, co segredo do Unicornio, no que malia que os personaxes non van a outras partes do mundo en pos de aventuras, estas xorden de todos os xeitos. Pequeño guiño ás viaxes, na plancha 43 Tintín le A illa do tesouro, obra do escritor británico Robert Louis STEVENSON (1850-1894) aparecida en 1883, unha das lecturas preferidas de Hergé xunto co Robinson Crusoe de Defoe e Os tres mosqueteros de Dumas. Os xitanos Un vello proverbio rumano di: «De lonxe, o xitano é un ser humano». Á marxe da natureza atroz desta frase, esta revela unha actitude estendida cara aos xitanos. Aí está a lección das xoias da Castafiore: en 1961, Hergé foi un dos primeiros en dirixir unha mirada desprovista de animosidad cara aos xitanos. Será abríndose ao diálogo cos seus visitantes inesperados como Tintín e Haddock lograrán disipar moitas ideas tópicas? e falsas. Bianca Castafiore Aínda que universalmente coñecido, o repertorio da diva non é por iso menos limitado. O seu papel de Margarita na escena VIN do acto III da ópera Fausto de GOUNOD é con fartura o máis famoso. A habitación na que se instala o Ruiseñor milanés é probablemente a que se coñece como a «cámara do rei» de Cheverny, coa súa cama con dosel cuberto con bordados persas. Como a Calas, Bianca é unha diva que mantén unha relación ambigua coa prensa do corazón. As xoias O vestuario da Castafiore é extravagante. A cantante teme constantemente que lle rouben as súas xoias. Logo sobreviene o roubo dunha esmeralda que non ten prezo. Os Fernández investigan e acusan sucesivamente a Néstor, a Irma, aos xitanos que o capitán Haddock invitou ao seu prado... O castelo Todos os elementos do castelo visibles no segredo do Unicornio e O tesouro de Rackham o Vermello son o resultado directo do folleto turístico único publicado a principios dos anos corenta e cuxo título completo é: Os castelos históricos de Francia. CHEVERNY. Un dos fermosos castelos do Loira. Esta foi a única fonte da que Hergé dispuxo para crear Moulinsart. As páxinas interiores do documento describían mediante fotografías o primeiro rellano entre os dous tramos da escalinata e algunhas das habitacións principais. O castelo de Cheverny construír en 1625 no estilo clásico de Luís XIII. A escaleira Nas xoias da Castafiore o personaxe principal é o castelo propiamente devandito. Máis reductor si cabo, para Michel Serres o elemento director é a escaleira. Non podemos por menos que concederlle que no segredo do Unicornio (viñeta B1, pág. 48) Tintín fai caer aos seus perseguidores no cuarto peldaño. Coidado co chanzo! A súa ruptura conlleva nove caídas, entre elas a tan perjudicial do capitán Haddock. Un accidente benigno, por suposto, que no entanto lle valerá un esguince con inmovilización completa. O Supercolor Tornasol O profesor Tornasol inventa a televisión en cor de pantalla xigante con cinco anos de antelación. O xenio humanizado O profesor Tornasol, o científico de xenio múltiple, materializa aquí un dos seus últimos inventos tralo Supercolor Tornasol, unha nova rosa. Ao facelo, revela a súa debilidade cara ao sexo oposto e pon o seu talento ao servizo dunha causa pacífica que non corre o risco de ser utilizada por persoas malintencionadas.
Idioma: Gallego
Estamos ante unha historia de portas adentro, un relato inmóbil cuxa mediatización podería ser proporcional ao seu incomunicabilidad. O castelo pode ser visto como un teatro e, na obra que nel se representa, moitos actores atropélanse. Separadamente dos residentes lexítimos, sucédense e interactúan un médico, uns xitanos, unha diva autoinvitada e a súa séquito, un marmolista fantasmal, uns paparazzi, unha banda de música, un equipo de televisión, un axente de seguros rexeitado, dous empregados de mudanzas, dous policías... Un cómic teatral A cuberta do álbum xa é en si mesma unha invitación ao espectáculo que se desenvolverá a continuación. Recomendando silencio, Tintín, en perfecta connivencia co lector-espectador, míralle e invítalle a entrar: Van ver a comedia... ¡Chsss! E agora, ¡que comece a obra! O título orixinal escollido por Hergé para esta historia era ¡Ceos! ¡As miñas xoias!Este título foi rexeitado polo editor Casterman. O exotismo Notoriamente ausente da historia, o exotismo chega con todo a domicilio da man dos xitanos. Trátase ademais do único álbum da serie, co segredo do Unicornio, no que malia que os personaxes non van a outras partes do mundo en pos de aventuras, estas xorden de todos os xeitos. Pequeño guiño ás viaxes, na plancha 43 Tintín le A illa do tesouro, obra do escritor británico Robert Louis STEVENSON (1850-1894) aparecida en 1883, unha das lecturas preferidas de Hergé xunto co Robinson Crusoe de Defoe e Os tres mosqueteros de Dumas. Os xitanos Un vello proverbio rumano di: «De lonxe, o xitano é un ser humano». Á marxe da natureza atroz desta frase, esta revela unha actitude estendida cara aos xitanos. Aí está a lección das xoias da Castafiore: en 1961, Hergé foi un dos primeiros en dirixir unha mirada desprovista de animosidad cara aos xitanos. Será abríndose ao diálogo cos seus visitantes inesperados como Tintín e Haddock lograrán disipar moitas ideas tópicas? e falsas. Bianca Castafiore Aínda que universalmente coñecido, o repertorio da diva non é por iso menos limitado. O seu papel de Margarita na escena VIN do acto III da ópera Fausto de GOUNOD é con fartura o máis famoso. A habitación na que se instala o Ruiseñor milanés é probablemente a que se coñece como a «cámara do rei» de Cheverny, coa súa cama con dosel cuberto con bordados persas. Como a Calas, Bianca é unha diva que mantén unha relación ambigua coa prensa do corazón. As xoias O vestuario da Castafiore é extravagante. A cantante teme constantemente que lle rouben as súas xoias. Logo sobreviene o roubo dunha esmeralda que non ten prezo. Os Fernández investigan e acusan sucesivamente a Néstor, a Irma, aos xitanos que o capitán Haddock invitou ao seu prado... O castelo Todos os elementos do castelo visibles no segredo do Unicornio e O tesouro de Rackham o Vermello son o resultado directo do folleto turístico único publicado a principios dos anos corenta e cuxo título completo é: Os castelos históricos de Francia. CHEVERNY. Un dos fermosos castelos do Loira. Esta foi a única fonte da que Hergé dispuxo para crear Moulinsart. As páxinas interiores do documento describían mediante fotografías o primeiro rellano entre os dous tramos da escalinata e algunhas das habitacións principais. O castelo de Cheverny construír en 1625 no estilo clásico de Luís XIII. A escaleira Nas xoias da Castafiore o personaxe principal é o castelo propiamente devandito. Máis reductor si cabo, para Michel Serres o elemento director é a escaleira. Non podemos por menos que concederlle que no segredo do Unicornio (viñeta B1, pág. 48) Tintín fai caer aos seus perseguidores no cuarto peldaño. Coidado co chanzo! A súa ruptura conlleva nove caídas, entre elas a tan perjudicial do capitán Haddock. Un accidente benigno, por suposto, que no entanto lle valerá un esguince con inmovilización completa. O Supercolor Tornasol O profesor Tornasol inventa a televisión en cor de pantalla xigante con cinco anos de antelación. O xenio humanizado O profesor Tornasol, o científico de xenio múltiple, materializa aquí un dos seus últimos inventos tralo Supercolor Tornasol, unha nova rosa. Ao facelo, revela a súa debilidade cara ao sexo oposto e pon o seu talento ao servizo dunha causa pacífica que non corre o risco de ser utilizada por persoas malintencionadas.
____
Editorial: ZephyrumedicionesIdioma: Gallego