A "NOUVELLE VAGUE" A TRAVÉS DAS SÚAS CURTAMETRAXES (1956-65)

Conmemoramos  o 60 aniversario do xurdimento oficial desta corrente, unha escusa para mergullármonos nas súas curtametraxes.

Nouvelle vague (en galego, Nova Onda) é o nome co que se coñece a un grupo de cineastas franceses que, durante a década dos sesenta, realizan filmes baixo unha serie de principios ou metas estéticas comúns. Por este motivo, é posible consideralo coma un movemento cinematográfico. Este grupo de cineastas, influenciados polo existencialismo francés de Jean-Paul Sartre e de Albert Camus, pon en cuestión as estruturas narrativas tradicionais e formula a aplicación de novas técnicas de experimentación. Esta denominación aparece por vez primeira con Françoise Giroud, xornalista, guionista, escritora e ministra do Goberno francés, en 1957, na revista L’Express en referencia á nova forma de rodar dos novos cineastas franceses. Asemade, a cohesión deste grupo viña exercida pola revista de crítica de cine, Cahiers du Cinéma, fundada en 1951 por André Bazin, posto que a grande parte dos directores serían coñecidos, previamente, como críticos nesta revista. Serían, por tanto, en primeiro lugar, impulsores teóricos dunha perspectiva vangardista e crítica coas producións tradicionais e comerciais e, nun segundo momento, realizadores prácticos desa teoría.

Nouvelle It wander (in Galician, New Wave) is the name with the that knows it a group of French film makers that, during the decade of the sixty, realize low films a series of principles or common aesthetic goals. By this reason, is possible to considered as a cinematographic movement. This group of film makers, influenced pole existencialismo French of Jean-Paul Sartre and of Albert Camus, puts in question the traditional narrative structures and formulates the application of technical news of experimentation. This denomination appears by first time with Françoise Giroud, journalist, screenwriter, writer and minister of the French Government, in 1957, in the magazine L’ Express in reference to the new form to film of the new French film makers. Asemade, the cohesion of this group came exerted by the magazine of critique of cinema, Cahiers du Cinéma, founded in 1951 by André Bazin, since the big part of the directors would be known, previously, how critical in this magazine. They Would be, therefore, firstly, impulsores theoretical of a perspective vangardista and critical with the traditional and commercial productions and, in one second moment, realizadores practical of this theory.

____