Houbo que esparar quince séculos para que este gran tesouro de espiritualidade e da cultura chamado Regra de San Bieito, vise a luz do día vertido a lingua galega.
A Regra de San Bieito é un libro de preceptos escrito en latín c. 530 de San Bieito de Nursia para monxes que viven en comunidade baixo a autoridade dun abade. O espírito da Regra de San Bieito resúmese no lema da Confederación Benedictina: pax e a tradicional ora et labora.
Comparado con outros preceptos, a regra ofrece un camiño moderado entre o celo individual e o institucionalismo formulaico; grazas a que representa este punto medio foi inmensamente popular. San Benito estaba preocupado ao creala polas necesidades dos monxes nun ambiente de comunidade, en particular, establecer a orde requirida, fomentar unha comprensión da natureza relacional dos seres humanos e brindar un pai espiritual que apoie e fortaleza o esforzo ascético individual e o crecemento espiritual que se require para a culminación da vocación humana, theosis.
A copia máis antiga da Regra de san Benito, do século VIII (Oxford, Bodleian Library, MS. Hatton 48, fols. 6v–7r)
Os Benedictinos usaron a regra durante 15 séculos, e é por isto que san Benito é considerado ás veces como o fundador do monasticismo occidental por mor da influencia reformista que as súas regras tiveron na xerarquía católica contemporánea.
"Queremos que esta regra léase con frecuencia na comunidade, para que ninguén poida alegar a ignorancia" ( RB 66, 8).
____
Editorial: Sept 1982
Idioma: Galego