Habitar a dor, asumir a perda da autenti-cidade, sentirse allea na propia realidade, sabendo que, no máis profundo, esa "eu" anterior, máis salvaxe e feliz, segue viva.
Transitar o sendeiro de espiñas para rexur-dir dende a rabia, dende a necesidade inapelable de reivindicar a raiz do propio ser, aprendendo a convivir cos cadáveres deixados no camiño. Incluido o propio.
O Corpo en loitea é unha escolma de poemas para todas esas persoas que viven no loito, pero son, esencialmente, loita.
Ilustrado por Bruno Díaz Boudín
____
Editorial: CALACÁN 11-2014
Idioma: Galego
Páxinas: 80
POESÍA