A presente obra concíbese como un ensaio técnico destinado á divulgación didáctica da mellora e da reprodución apícola. Ten a intención de ofrecer ao apicultor ferramentas útiles para criar, seleccionar, propagar e acrecentar constantemente a xenética máis sobresaínte das súas abellas.
O libro busca ser un ensaio técnico destinado á divulgación didáctica da mellora e da reprodución apícola co obxectivo de avanzar na consolidación do sector na nosa comunidade.
Coa nova obra, o que se busca é ofrecer ao apicultor ferramentas útiles para criar, seleccionar, propagar e potenciar a xenética máis sobresaliente das súas abellas.
Deste xeito, a Axencia Galega de Calidade alimentaria prevé empregar o libro como unha guía técnica, funcional, clara e concisa nos seus cursos de formación relacionados co sector, máis aló de que sirva tamén de referencia para as persoas que queiran iniciarse ou consolidarse na cría de abellas.
Marcos Varela Lorenzo, de Outeiro de Rei (Lugo), enxeñeiro técnico agrícola de formación, apicultor e criador.
Xunto coa súa filla Jara son dos principais criadores de raíñas desde 1982.
-----
Castellano
La presente obra se concibe como un ensayo técnico destinado a la divulgación didáctica de la mejora y de la reproducción apícola. Tiene la intención de ofrecer al apicultor herramientas útiles para criar, seleccionar, propagar y acrecentar constantemente la genética más sobresaliente de sus abejas.
El libro busca ser un ensayo técnico destinado a la divulgación didáctica de la mejora y de la reproducción apícola con el objetivo de avanzar en la consolidación del sector en nuestra comunidad.
Con la nueva obra, lo que se busca es ofrecer al apicultor herramientas útiles para criar, seleccionar, propagar y potenciar la genética más sobresaliente de sus abejas.
De este modo, la Agencia Gallega de Calidad alimentaria prevé emplear el libro como una guía técnica, funcional, clara y escueta en sus cursos de formación relacionados con el sector, más allá de que sirva también de referencia para las personas que quieran iniciarse o consolidarse en la cría de abejas.
Marcos Varela Lorenzo, de Outeiro de Rei (Lugo), ingeniero técnico agrícola de formación, apicultor y criador.
Junto con su hija Jara son de los principales criadores de reinas desde 1982.
-----------
Máis información:
Unha colmea de abellas é un espectacular cerebro colectivo, perfectamente organizado, o máis produtivo do planeta.
A apicultura é unha tradición milenaria que consiste en coidar un enxame de abellas dentro de colmeas, obtendo delas un excedente, o mel. Tamén se obteñen outros produtos naturais como propóleos, pole, xelea real, e medicinas. O apicultor é un gandeiro de rabaños de abellas, cóidaas e multiplica.
A apicultura é unha profesión fortemente ligada á sustentabilidade. Non coñecemos apicultores tradicionais (non industriais) que se fagan ricos, nin fondos de investimento especulativos que poñan diñeiro nas abellas. É por tanto, un labor asentado ao longo da historia no mundo e a cultura rural.
Ser apicultor é unha ocupación apaixonante e variada. Proporciona as alegrías dun traballo manual e reflexivo, pero tamén as preocupacións de quen depende do clima, a protección da biodiversidade e a saúde dos seus animais.
Alimentación e nutrición das colmeas
A alimentación é a achega de alimentos que un individuo inxere, dixire e asimila para transformalos en nutrientes a nivel das células. Nutrición é a achega dos devanditos nutrientes a nivel dos tecidos.
Segundo a achega ao organismo, os alimentos poden clasificarse en:
Enerxéticos: son aqueles que provén a enerxía necesaria para o funcionamento dos diferentes tecidos. No caso das abellas o alimento enerxético por excelencia é o mel.
Proteicos: son os que contribúen á estrutura dos tecidos, sendo a principal fonte o pole.
Só catro recursos (néctar, pole, auga e resina) son necesarios para posibilitar a vida dunha colonia de abellas. O néctar e o pole son os alimentos esenciais das abellas, e constitúen a materia prima para a obtención de carbohidratos e proteínas respectivamente. A auga é recadada principalmente para o arrefriado do interior da colonia nos días cálidos e para a dilución do mel na alimentación das larvas. En tanto que as resinas son utilizadas para selar as aberturas e para contribuír á asepsia da colmea.
Na alimentación suplementaria son utilizados unha serie de produtos; sendo os máis comúns e recomendables o azucre refinado de cana ou remolacha, os xaropes de alta fructosa e a glicosa comercial.
Paralelamente, en moitos países e mercados existen unha serie de preparados comerciais que complementan este tipo de alimentación. A maioría deles están formados na súa composición polos produtos antes mencionados contando ademais, co agregado de complexos alimenticios que achegan importantes cantidades de vitaminas, aminoácidos e distintas fontes protéicas.
Fonte: Apícola RJ
____
Editorial: Xunta de Galicia 2022Idioma: Galego