Catálogo da exposición "José Suárez. Ollos vivos que pensan" con amplios textos de estudo dos comisarios e especialistas en fotografía. O catálogo é a obra máis completa ata o momento da vida e a obra do fotógrafo José Suárez, e incorpora unha gran cantidade de material inédito referente á súa vida.
O catálogo recolle as mellores obras da devandita exposición, comisariada por dous nomes de referencia no estudo da fotografía galega como son Xosé Luís Suárez Canal e Manuel Sendón. Entre as súas páxinas pódense atopar fotografías do autor dos anos 30, da súa etapa no exilio e do seu posterior retorno á súa patria. Tamén inclúe unha tradución ao inglés dalgúns dos textos do catálogo.
José Suarez
O fotófrafo cosmopolita, o máis internacional dos fotógrafos galegos, pola transcendencia da súa ampla obra e tamén pola súa obrigada vida nómade de exiliado, tras militar activamente no bando republicano, que perdeu a guerra civil. Naceu en Allariz, Ourense, en 1902, no seo dunha familia acomodada que fará universitarios aos seus fillos, varios dos cales teñen temperamento artístico e entre os que destacará tamén Marcial, novelista e dramaturgo, en español e en galego. Estuda a carreira de Dereito en Salamanca, onde será un militante activo da F.U.E. e amigo de Unamuno, a quen retratará numerosas veces en imaxes que percorreron o mundo. Os seus primeiros traballos publicados aparecen en revístaa "Vida galega" en 1921. En 1932 aparece o seu libro sobre Salamanca, prologado polo ilustre vasco reitor daquela Universidade. Instálase en Madrid para traballar coa empresa cinematográfica Cifesa. Fai amizade con intelectuais republicanos e publica traballos en diversas revistas. En 1936 inicia a súa película sobre os mariñeiros galegos, que non conclúe, xa que ha de exiliarse na Arxentina. Alí remátaa. Gaña diversos premios e prosegue as súas publicacións en medios bonaerenses. As súas exposicións sucédense en diversas cidades de Sudamérica, onde publica libros como "Neve na cordilleira", que data de 1942. En 1953 viaxa a Xapón como correspondente do diario "A Prensa", da capital arxentina, e neste país oriental permanece dous anos, facendo traballos que percorrerán o mundo como carteis turísticos. Publica fotos nas famosas revistas norteamericanas " Life" e "Ou.S. Camera". En 1959 retorna a España e reencóntrase con vellos amigos e correlixionarios en diversas cidades, entre eles José Núñez, fotógrafo de Salamanca, tamén multipremiado. Prosegue o seu traballo en "A Prensa" con series famosas, como as dedicadas a Virginia Wolf, Kurosawa, a acrópole de Atenas, etc. Percorre A Mancha e publica o libro " The life and dead of the fighting bull". A sala de arte de Caixavigo acolle a súa exposición " Mariñeiros" en 1967, un acontecemento que percorrerá Ourense e outras cidades galegas. Reside en Vigo algún tempo, cargado de recordos e amarguras da guerra, nun talante incapaz de superar as súas consecuencias. Trasládase a Ourense, onde se relaciona con intelectuais e artistas. Trágicamente, pon fin á súa vida na Garda ao iniciarse o ano 1974, en soidade angustiada, como vivira os seus últimos anos. Póstumamente é obxecto de exposicións e homenaxes. Edicións Xerais publica o seu libro "Terra, mar e xentes". O concello de Vigo, unha antoloxía da súa obra, ao coidado de Manuel Sendón e Xosé Luís Suárez Canal, o seu sobriño e estudoso, quen tamén editarán o primoroso álbum da serie do Centro de Estudos Fotográficos de Vigo, en 1993. Suárez é un intelectual, de fondas preocupacións sociais, que utiliza a cámara como vehículo de expresión, de testemuño e denuncia, sempre desde unha estética espida, precisa, na que o documental é transcendido pola beleza. Unha Galicia desaparecida de xentes, traballos, romarías, tipos, ambientes, perdurará pola sensibilidade deste artista razonante, esixente, inconformista, radical, pioneiro de modos despois estendidos por medio mundo. Testemuña Galicia, Xapón, Arxentina, si, pero trátase de viaxes ao redor do seu propio cerebro, cuxo condicionamento político, irrenunciable, é desbordado ao fin pola súa sensibilidade, dun lirismo conciso e emocionante. Ninguén viu o mundo mariñeiro de Galicia como soubo velo el, sen retórica, directo, como acaece coa Mancha e a festa taurina, que desfolkloriza de majeza e pintoresquismo para que sexa fonda e dramática realidade. Para o mundo, Miguel de Unamuno é como o viu Suárez, íntimo, introvertido, nada mayestático. O soubo facer transcendente o cotián, elevando a perdurable o meramente anecdótico e circunstancial.
____
Editorial: Xunta de Galicia
Idioma: Galego / Castelán / Inglés