El libro clásico de la educación libertaria.
Nono é un neno da época, coas inquietudes propias da súa idade. A súa particularidade radica no seu afán desmedido pola lectura. Vive e sofre os clásicos maltratos da educación autoritaria, a despótica escola onde os mestres pegan aos alumnos. Os pais, faltos de medios económicos, non poden proporcionar ao neno tantos libros como devora.
Este libro foi un clásico da educación libertaria de principios de século. Querido, apreciado e desexado polos compañeiros, a primeira edición en español contou cunha tirada de dez mil exemplares e posteriormente foi reimpreso en varias ocasións. Da súa lectura puideron gozar por primeira vez en castelán aqueles mozos que asistían a finais da primeira década do século á Escola Moderna, onde o pedagogo anarquista Ferrer i Garda dispuxera preparar a publicación que traduciu Anselmo Lorenzo como libro de lectura. Nono é un neno da época, coas inquietudes propias da súa idade. A súa particularidade radica no seu afán desmedido pola lectura. Vive e sofre os clásicos maltratos da educación autoritaria, a despótica escola onde os mestres pegan aos alumnos. Os pais, faltos de medios económicos, non poden proporcionar ao neno tantos libros como devora. Unha noite, á hora de durmir, un hada ofrécelle a posibilidade de vivir o que nun conto puidese ler. Así empezan as aventuras do noso personaxe, que se vai a vivir a Autonomía, un lugar utópico onde os nenos e as nenas son iguais, onde non existen malos tratos nin castigos e onde se pode gozar da liberdade. Prodígase o amor pola natureza e transmítense uns valores que pouco brillan no capitalismo: sinceridad, solidariedade, apoio mutuo? A educación que reciben os infantes non é a absurda que se imparte no mundo ordinario do que procede Nono, senón que estimula e satisfai a curiosidade e as inquietudes dos nenos. Non se trata de que se aprendan leccións de memoria, preténdese que realicen estudos persoais que aviven a intelixencia e desenvolvan a creatividade. Algúns dos exercicios que fan en clase ilustran como ata nas materias que aparentemente son máis neutras, como puidese ser o caso das matemáticas, a sociedade non está exenta de transmitir os seus valores ideolóxicos e crenzas. Por un accidente, Nono sae de Autonomía, enganado e raptado por un magnate, un argirócrata de Monadio, e fai un percorrido polas aldeas e cidades onde reina a pobreza, a inxustiza, a crueldade? E vai comparando as situacións, os conflitos e a súa forma de resolvelos, coas que viviu e afrontado no utópico lugar de onde acaba de saír. Cando trata de explicar que hai un mundo onde se pode vivir gozando da natureza, en igualdade e liberdade, sen autoridade, non lle creen. O seu discurso chega a oídos das autoridades e detéñenlle, e pese á súa curta idade vai parar ao cárcere. Aínda que algo maniqueísta, o autor reflicte ben o mísero ambiente que se vivía na realidade da época e trata de transmitir os valores que debesen proliferar na nova sociedade. Como todo libro, hai que entendelo no ambiente e momento en que foi escrito. Aínda que, con matices, a sociedade cambiou, hai aspectos que parece que son como inmutables. Ao longo das súas páxinas imos vendo como son as clases máis pobres as que menos creen ou esperan que a situación pode ser cambiada. Neste sentido, é un triunfo do Poder o seguir mantendo a interiorización desa actitude, da desesperanza, nas clases máis desfavorecidas. Para non confundir, o pai de Nono di no último capítulo: «Non hai hadas nin sucede nada no mundo que non poida explicarse por razóns naturais; pero ben sabes que nos libros de contos que che dan a ler, baixo o relato de acontecementos marabillosos, adoita ocultarse unha verdade ou un pensamento que se cre verdadeiro e xusto.»
Idioma: Gallego
Este libro foi un clásico da educación libertaria de principios de século. Querido, apreciado e desexado polos compañeiros, a primeira edición en español contou cunha tirada de dez mil exemplares e posteriormente foi reimpreso en varias ocasións. Da súa lectura puideron gozar por primeira vez en castelán aqueles mozos que asistían a finais da primeira década do século á Escola Moderna, onde o pedagogo anarquista Ferrer i Garda dispuxera preparar a publicación que traduciu Anselmo Lorenzo como libro de lectura. Nono é un neno da época, coas inquietudes propias da súa idade. A súa particularidade radica no seu afán desmedido pola lectura. Vive e sofre os clásicos maltratos da educación autoritaria, a despótica escola onde os mestres pegan aos alumnos. Os pais, faltos de medios económicos, non poden proporcionar ao neno tantos libros como devora. Unha noite, á hora de durmir, un hada ofrécelle a posibilidade de vivir o que nun conto puidese ler. Así empezan as aventuras do noso personaxe, que se vai a vivir a Autonomía, un lugar utópico onde os nenos e as nenas son iguais, onde non existen malos tratos nin castigos e onde se pode gozar da liberdade. Prodígase o amor pola natureza e transmítense uns valores que pouco brillan no capitalismo: sinceridad, solidariedade, apoio mutuo? A educación que reciben os infantes non é a absurda que se imparte no mundo ordinario do que procede Nono, senón que estimula e satisfai a curiosidade e as inquietudes dos nenos. Non se trata de que se aprendan leccións de memoria, preténdese que realicen estudos persoais que aviven a intelixencia e desenvolvan a creatividade. Algúns dos exercicios que fan en clase ilustran como ata nas materias que aparentemente son máis neutras, como puidese ser o caso das matemáticas, a sociedade non está exenta de transmitir os seus valores ideolóxicos e crenzas. Por un accidente, Nono sae de Autonomía, enganado e raptado por un magnate, un argirócrata de Monadio, e fai un percorrido polas aldeas e cidades onde reina a pobreza, a inxustiza, a crueldade? E vai comparando as situacións, os conflitos e a súa forma de resolvelos, coas que viviu e afrontado no utópico lugar de onde acaba de saír. Cando trata de explicar que hai un mundo onde se pode vivir gozando da natureza, en igualdade e liberdade, sen autoridade, non lle creen. O seu discurso chega a oídos das autoridades e detéñenlle, e pese á súa curta idade vai parar ao cárcere. Aínda que algo maniqueísta, o autor reflicte ben o mísero ambiente que se vivía na realidade da época e trata de transmitir os valores que debesen proliferar na nova sociedade. Como todo libro, hai que entendelo no ambiente e momento en que foi escrito. Aínda que, con matices, a sociedade cambiou, hai aspectos que parece que son como inmutables. Ao longo das súas páxinas imos vendo como son as clases máis pobres as que menos creen ou esperan que a situación pode ser cambiada. Neste sentido, é un triunfo do Poder o seguir mantendo a interiorización desa actitude, da desesperanza, nas clases máis desfavorecidas. Para non confundir, o pai de Nono di no último capítulo: «Non hai hadas nin sucede nada no mundo que non poida explicarse por razóns naturais; pero ben sabes que nos libros de contos que che dan a ler, baixo o relato de acontecementos marabillosos, adoita ocultarse unha verdade ou un pensamento que se cre verdadeiro e xusto.»
____
Editorial: PositivasIdioma: Gallego