Ir a contenido
Gastos de envío desde 3,30€! 📦
Gastos de envío desde 3,30€! 📦
MANEL MONTEAGUDO

MANEL MONTEAGUDO

Nacín en Cando, concello de Outes. Cando tiña dous anos trasladeime coa miña familia ao lugar de Corral de Orro, pertencente ao concello de Noia. A miña era unha familia de clase moi humilde e iso fixo que ao saír da escola, con 14 anos, me enrolase como engraxador nun buque pesqueiro-conxelador que facía a campaña de pesca en Suráfrica, na captura de pescada. Estiven nel nove meses (tempo que levou a campaña da pesca). A seguir enroleime nun buque mercante español, mais, con todo, como o salario non cubría as miñas aspiracións (14.000 ptas.), marchei para Hamburgo. Despois de estar hospedado durante catro días no Stella Maris, conseguín enrolarme, tamén de engraxador, nun buque mercante alemán. O primeiro salario que recibín superou todas as miñas expectativas, cobrei 360.000 pesetas ao cambio de marcos a pesetas. Era o ano 1974, daquela unha auténtica fortuna aquí en España. A economía no eido familiar mellorou un cen por cento. Entón eu comecei a estudar electricidade e electrónica naval por correspondencia. O 2 de marzo de 1977 tiven que me incorporar á Armada Española por mor de facer o servizo militar. Ao remate deste (17 de agosto de 1978) funme de novo para Alemaña e reincorporeime á mesma navieira en que estivera antes do servizo militar. Inscribíronme como oficial electricista nun mercante novo que saíra dos estaleiros no tempo que eu estivera facendo a mili. Quixera salientar que tiven a grande honra de ser o oficial máis novo de toda a mariña mercante alemá (tiña 21 anos). Neste buque estiven tan só cinco meses e medio dado que o 28 de febreiro do ano 1979 (ese día facía 22 anos) tiven un accidente gravísimo ao caer dende seis metros de altura á bodega do barco. Nese intre rematou a miña vida laboral, pola que tanto loitara. Por causa das secuelas que me deixou o accidente, estiven uns 35 anos sen poder facer unha vida normal, pois tiña constantes esvaecementos e caídas (cheguei a ter 14 diarias e precisaba de 10 a 15 minutos para recuperar a consciencia). Finalmente o 15 de outubro de 2014 déronme a alta médica, aínda que teño que tomar medicación o resto da miña vida.

No ano 2015 escribín un pequeno poemario que titulei Reflexións poéticas, autoeditado. Na actualidade, alén de escribir relatos, que publico semanalmente nas redes sociais, escribo poemas e prosa poética. Velaquí a orixe dos meus primeiros libros non autoeditados, Camiño á lagoa dos bardos (2019), De mariño a poeta (2021) e Mar e Vento (2021).

No hay productos que coincidan con su búsqueda

Ver todos los productos