O MOSTEIRO DE SANTA MARIA DE XUNQUIERA DE ESPADAÑEDO

En canto á distribución de espazos, este monumento divídese en dous partes. En primeiro lugar, a igrexa, levantada durante a Idade Media. En segundo lugar, o monasterio, o claustro e o mobiliario litúrgico, de épocas máis modernas. Hoxe a igrexa funciona como templo parroquial e parte do monasterio acolle as oficinas do concello (onde nos poderán facilitar información sobre visitas). A igrexa, declarada Monumento Nacional en 1980, ten planta basilical e componse de tres naves de 30 m de longo. A súa estética é austera, sinxela, algo característico das construcións do Císter. Aínda así, son dignos de admirar os capiteis historiados ou decorados con motivos vegetales da nave central. A portada norte, románica, tamén está decorada con motivos vegetales. Na porta da sancristía atoparemos volutas jónicas. Conta cun altar románico de pedra. O retablo maior (hai outros nas capelas laterales), foi realizado por Juan de Angés "O Mozo" e mostra as cruces de Calatrava e Alcántara, o escudo da Congregación de Castilla, a Ascensión de María e varias escenas da vida de Jesús. A fachada da igrexa é moi posterior, xa que foi terminada en 1801, data presente nunha inscripción. É de estilo neoclásico e alberga unha imaxe de San Bernardo. A torre do campanario divídese en dous niveis, de planta cuadrangular o primeiro e circular o superior. O monasterio foi románico nas súas orixes, pero a construción actual é posterior e foi levada a cabo entre os séculos XVI e XVII. O claustro é o seu parte máis interesante. A súa disposición e estética son sinxelas, aínda que armoniosas, o que lle confire un valor artístico innegable. O artesonado do teito da entrada conta cunhas curiosas caricaturas, pintadas directamente sobre a madeira.