A Coruña, 6 xullo 1885 e finado en Santiago o 9 decembro de 1933, foi un médico galego.
Salientou, con colegas como Juan Madinabeitia, Teófilo Hernando, Gregorio Marañón, Carlos Jiménez Díaz, na modernización do ensino e a práctica da medicina en España nas primeiras décadas do século XX.
Anarquista na mocidade, sufriu un forte ataque do clero compostelán a raíz do discurso que pronunciou na inauguración do curso académico 1920-1921, El problema del Mundo Interior. En 1928 gañou as oposicións á cátedra de Patoloxía na Universidade de Madrid, un traslado no que tivo moito que ver o malestar con que se atopaba na Facultade de Medicina compostelá. Tivo sona de ser un excelente docente, os alumnos destacan a súa atención á formación clínica. Foi creador dun equipo de investigación. Desde a cátedra madrileña atraería unha gran cantidade de estudantado galego para rematar a súa formación.
____
Editorial: ESPACIO CULTURA EDITORES 2018
Idioma: Galego